Hazret-i Peygamber'in hanımları evlat dünyaya getirmeseler de Kur'âni tabirle; «ümmehât / ümmetin anneleri» oldular. Çünkü o muhtereme validelerimiz, anneliğin şefkat ve merhametini sergilediler. Hanımlara tebliğde bulundular. Garip, kimsesiz ve yetimlere sahip çıktılar.

Onların ardıından gelen ümmetin saliha hanımları da, tıpkı onlar gibi çocukları olsa da olmasa da, aynı şefkat ve merhameti sergilemeliler. Kimsesiz, garip ve yetimleri kendilerine zimmetli bilmeliler. İrşad bekleyen yavrulara, manen bir anne olmalılar. Nitekim; "Kişi sevdiği ile beraberdir." hadisine binâen bir mü'mine hanım da, o mübârek «iimmehât»ın takvasından hisse alabildiği nisbette kıyamet günü onlarla beraberlik müjdesine nâil olur. Ommetin böyle faziletli anneleri, ömürlük bir teşekküre layıktır.